Het bestuur stelt zich voor
Voorzitter: Karin Veldman
Mijn naam is Karin Veldman. Ik ben gehuwd, woon in Drenthe en ik heb het Netherton Syndroom. Tot mijn 39e was de diagnose onbekend, veel inspanningen van het UMC Groningen en samenwerking met de Fransman Hovnanian hebben uiteindelijk voor de duidelijkheid gezorgd. Daarna volgde al snel de eerste patiëntendag in het UMC Utrecht, met Prof. Dr. Suzanne Pasmans en haar team. Door deze dagen ging er een wereld van erkenning en herkenning voor me open.
Mijn passie is handwerken, draadjes verbinden. In het verlengde daarvan wil ik ook graag patiënten met Ichthyosis met elkaar in contact brengen. Door de dagen met de Netherton patiënten heb ik ervaren hoe belangrijk en waardevol dit onderling contact is.
De laatste jaren heb ik veel gezondheidsproblemen gehad, uiteindelijk ben ik afgekeurd. Ik heb een beperkte energie. Ik vind het fijn om mijn beperkte energie in te zetten voor iets belangrijks, de Vereniging voor Ichthyosis Netwerken. Ik heb jaren voor medewerkersmedezeggenschap gewerkt in organisaties in de gezondheidszorg en deze ervaring neem ik graag mee.
Samen zijn we sterk, samen hebben we een stem!
Rosalie Mooijaart: secretaris
Mijn naam is Rosalie Mooijaart en ik woon met man en drie opgevangen katten in Amstelveen. Ik ben werkzaam in Amsterdam en zet me onder andere in voor dierenrechten.
Ik ben geboren met congenitale bulleuze ichthyosiforme erytrodermie (CBIE). Inmiddels wordt het Epidermolytische ichthyosis (EI) genoemd. Mijn moeder heeft dezelfde aandoening. Sommige mensen zullen haar nog wel kennen, zij was namelijk lange tijd een grote drijvende kracht achter de begin jaren ’90 actieve Landelijke Ichthyosis Stichting (LIS).
Binnen de vereniging gaat mijn aandacht en inzet met name uit naar lotgenotencontacten contact met andere patiëntenverenigingen. Zo heb ik de afgelopen twee jaar de netwerkendag mede georganiseerd en heb ik de vereniging mogen vertegenwoordigen bij de Europese collega verengingen. Beide bijeenkomsten zijn altijd een feest van herkenning en goed om ervaringen uit te wisselen. Bijeenkomsten waar je je eens níet anders voelt, maar die een feest van herkenning zijn waar ervaringen uitgewisseld kunnen worden.
Ik vind het erg mooi dat ik het werk van mijn moeder nu kan voorzetten. “Het zit nu eenmaal in de genen…”
Rob Hermans, penningmeester
Mijn naam is Rob Hermans, trotse vader van twee prachtige dochters, getrouwd met Monique en woon in het prachtige Limburg.
Mijn naam is Arthur Egberink, ik ben 35 jaar oud en vader van 3 kinderen. De middelste heeft de aandoening lamellaire Ichthyosis. Hij kwam in 2015 een aantal weken te vroeg ter wereld als collodion baby. Dat was nogal een onverwachtse verrassing. Na 6 weken ziekenhuisellende mocht hij mee naar huis. Mijn zoon is een prachtig ventje dat lekker in de wereld staat. Hij ontwikkelt zich goed, maar zijn huid vraagt een uitgebreide verzorging.
Als je vroeger een zeldzame aandoening zoals ichthyosis had dan was je de enige in de wijde omtrek en dus voor je gevoel ook de enige op de wereld. Met de communicatietechnieken van tegenwoordig kun je elkaar actief opzoeken en dan blijken er ineens zoveel mensen te zijn met dezelfde aandoening dat je er jaarlijks een zaal mee kunt vullen op de netwerkendag! Een ander voordeel van vandaag de dag is de stand van de medische wereld. Het credo: “er is niets aan te doen” is tegenwoordig veranderd in: “er is misschien iets aan te doen…” Dat is niet vandaag of morgen, maar er zijn tegenwoordig wel stipjes op de horizon die ons hoop kunnen bieden.
Ik geloof echt dat er voor de leden van onze ichthyosis groep nog een flinke slag te maken is in het verbeteren van de kwaliteit van leven. Met het actief betrokken zijn bij de vereniging denk ik dat ik mijn kind de best mogelijke zorg kan bieden. En tegelijkertijd hoop ik ook anderen te kunnen ondersteunen in de zoektocht hiernaar.